Artykuł ukazał się we wrześniu wportalu voxeu.org: https://voxeu.org/article/labour-market-effects-covid-19-sweden-and-its-neighbours

Steffen Juranek, Jörg Paetzold, Hannes Winner, Floris Zoutman

Szwecja przyciągnęła uwagę opinii międzynarodowej, ponieważ nie nałożyła rygorystycznej blokady po wybuchu epidemii COVID-19. W niniejszym artykule przeanalizowano skutki tej strategii dla rynku pracy, porównując bezrobocie i okresy urlopów w Szwecji z trzema jej skandynawskimi sąsiadami. Zebrane dane sugerują, że rynki pracy wszystkich krajów zostały poważnie dotknięte pandemią, ale Szwecja osiągnęła nieco lepsze wyniki niż jej sąsiedzi.

Większość krajów na całym świecie wdrożyła zdecydowane interwencje niefarmaceutyczne (NPI), aby spowolnić rozprzestrzenianie się COVID-19. Chociaż skuteczność tych polityk pod względem skutków zdrowotnych została wykazana w kilku badaniach, istnieją poważne obawy co do potencjalnych szkód wyrządzonych gospodarce przez NPI. W szczególności zakłada się, że surowe ograniczenia i środki dystansowania społecznego powodują poważne konsekwencje gospodarcze. Zatem problem decyzyjny, przed którym stoją rządy, jest często postrzegany jako kompromis między zdrowiem publicznym a stanem gospodarki.

W nowym badaniu uwzględniono nowe okresy bezrobocia i urlopów o wysokiej częstotliwości (co tydzień) ze wszystkich czterech krajów skandynawskich (Norwegii, Szwecji, Danii i Finlandii) do oceny skutków gospodarczych inwestycji nieprodukcyjnych. Wykorzystanie tych danych pozwoli zbadać zróżnicowane skutki dla rynku pracy jednej z najbardziej widocznych zmian w polityce zaobserwowanych podczas pandemii COVID-19. Szwecja znacznie różniła się od swoich sąsiadów w odpowiedzi na rozprzestrzenianie się choroby, powstrzymując się od zamykania szkół, firm i sklepów. Zastosowana tu strategia szacowania opiera się na tym naturalnym eksperymencie przeprowadzonym w krajach skandynawskich, porównując kraje, które były podobnie narażone na pandemię COVID-19, ale zareagowały na nią w różny sposób.

Kraje skandynawskie stanowią idealne laboratorium do badania zróżnicowanego wpływu inwestycji nieprodukcyjnych na wyniki na rynku pracy. Po pierwsze, są podobne pod względem ogólnego otoczenia gospodarczego (np. PKB na mieszkańca, otwartość handlu), ich rynków pracy, sektorów opieki zdrowotnej i ogólnego kontekstu instytucjonalnego. Po drugie, ze względu na bliskość geograficzną i wzajemne powiązania gospodarcze, kraje te doświadczyły podobnych trajektorii pandemii COVID-19: Setny przypadek potwierdzonego zakażenia miał miejsce w Norwegii 4 marca, w Szwecji 6 marca, w Danii 9 marca, w Finlandii 12 marca. Środki mające spowolnić rozprzestrzenianie się COVID-19 różniły się jednak znacznie między czterema krajami. Począwszy od 11 tygodnia 2020 roku Dania, Norwegia i Finlandia odpowiedziały silnymi inwestycjami nieprodukcyjnymi, aby ograniczyć interakcje społeczne,

Środki miały bezpośrednie konsekwencje dla wielu rodzajów działalności gospodarczej: w Norwegii, Finlandii i Danii przemysł hotelarski (taki jak bary, kluby nocne, restauracje i hotele) został w dużej mierze zamknięty, usługi osobiste (np. fryzjerzy, masażyści i dentyści) były zamknięte, centra handlowe musiały przestać działać, a transport publiczny był ograniczony. Z kolei Szwecja zdecydowała się na znacznie mniej rygorystyczne środki, pozostawiając otwarte restauracje i bary (pod pewnymi ograniczeniami dotyczącymi bliskości), a prywatne firmy i sklepy mogły swobodnie działać. W przeciwieństwie do bardzo różnych inwestycji nieprodukcyjnych wprowadzonych w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się COVID-19 między Szwecją a jej sąsiadami, wszystkie kraje wprowadziły podobne programy rządowe, aby złagodzić wpływ pandemii na gospodarkę i rynki pracy.

Ponieważ wszystkie kraje skandynawskie były podobnie narażone na pandemię, ale tylko Szwecja powstrzymała się od surowych inwestycji nieprodukcyjnych, porównanie bezrobocia i urlopów między Szwecją a innymi krajami skandynawskimi pozwala zbadać wpływ ograniczeń na rynek pracy. Dlatego analizujemy tygodniowo nowe okresy bezrobocia i urlopów z krajów nordyckich na poziomie regionalnym. Kluczowym atutem naszego badania jest to, że obejmuje nie tylko wpływ kryzysu na bezrobocie, ale także na liczbę osób ubiegających się o jeden z krajowych programów urlopowych. Stwierdzamy, że liczba pracowników na urlopie podczas pandemii jest znacznie większa niż liczba pracowników, którzy stracili pracę. Dlatego uwzględnienie pracowników na urlopie ma kluczowe znaczenie przy badaniu wpływu pandemii na rynek pracy.

Porównujemy wyniki na rynku pracy między szwedzkimi regionami i skandynawskimi sąsiadami w ramach studium. Nasze porównanie koncentruje się na regionalnej liczbie nowych tygodniowych okresów bezrobocia i urlopów między 1. a 21. tygodniem 2020 roku z odpowiednimi wartościami w 2019 roku. Tydzień 11 służy jako data wydarzenia, kiedy wprowadzono blokady w Danii, Finlandii i Norwegii. Aby skorygować ogólny cykl biznesowy i efekty sezonowe, uwzględniamy zestaw stałych efektów regionalnych i tygodniowych.

Uzyskane wyniki podsumowano na poniższych rysunkach.

Bezrobocie i urlopy dostosowane sezonowo i regionalnie na 100 000 osób

Uwagi : Na rysunku przedstawiono współczynniki badania zdarzeń, w tym 95 – procentowe przedziały ufności (błędy standardowe zgrupowane na poziomie kraju i regionu). Niebieska cieniowana pionowa linia wskazuje tydzień, w którym nastąpiły blokady w Danii, Finlandii i Norwegii (tydzień 11). Panel A wykorzystuje nowe tygodniowe okresy bezrobocia, panel B nowe tygodniowe bezrobocie plus okresy urlopu, skumulowane okresy bezrobocia z panelu C i skumulowane okresy bezrobocia z panelu D jako odpowiednie wyniki (wszystkie na 100 000 mieszkańców).

 

Ogólnie wyniki sugerują, że rynki pracy wszystkich krajów skandynawskich mocno ucierpiały z powodu pandemii, a także kolejnych inwestycji nieprodukcyjnych. Począwszy od 11 tygodnia 2020 roku obserwujemy gwałtowny wzrost bezrobocia i urlopów, zwłaszcza w Norwegii i Danii, ale także w Finlandii. Szwecja odnotowuje podobny, ale mniej wyraźny szczyt w zakresie nowych bezrobocia i urlopów, pozostając w tyle za wzrostem liczby swoich sąsiadów o około dwa do trzech tygodni. Biorąc pod uwagę łączną (całkowitą) liczbę nowych tygodniowych przypadków bezrobocia i urlopów, ponownie stwierdzamy, że rynki pracy w Danii i Norwegii ucierpiały najbardziej, a następnie w Finlandii i Szwecji. Wykorzystanie tygodniowych regionalnych danych dotyczących zapasów urlopów (dostępne tylko dla Danii i Szwecji) wykazuje podobny wzorzec. Konkretnie, obserwujemy bardzo duży wzrost w Danii dokładnie w okolicach okresu blokady w 11 tygodniu, a w Szwecji podobny, ale nieco mniej silny wzrost około dwóch do trzech tygodni później. Podsumowując, wydaje się, że największy wpływ miały blokady w Norwegii i Danii, a następnie w Finlandii i Szwecji.

Nasze szacunki dotyczące rynku pracy są zgodne, choć nieco wyższe, niż uzyskane przez A. Andersena, E. Hansena, N. Johannesena i A Sheridana. Korzystając z danych o transakcjach bankowych od klientów szwedzkich i duńskich banków, stwierdzili, że wydatki w Szwecji spadły o 25% w porównaniu z 29% w Danii. Różnica czterech punktów procentowych oznacza 14% większy spadek w Danii w porównaniu ze Szwecją. Pod względem jakościowym nasze wyniki są również zgodne z niedawną publikacją MFW Country Focus, z której wynika, że ​​Szwecja odnotowała niewielki wzrost PKB w pierwszym kwartale 2020 roku w przeciwieństwie do prawie wszystkich innych rozwiniętych gospodarek. Wreszcie, nasze wyniki wskazują na podobne, ale większe negatywne skutki inwestycji nieprodukcyjnych w porównaniu z badaniem Konga i Prinza, którzy analizują roszczenia z tytułu inwestycji nieprodukcyjnych i ubezpieczenia od bezrobocia (UI) w stanach USA. Jednak nasze badanie wskazuje, że rygorystyczność NPI nie jest bez znaczenia dla funkcjonowania rynku pracy. Chcielibyśmy jednak podkreślić, że nasza analiza kończy się w 21 tygodniu 2020 roku. W związku z tym nasze wyniki mogą być jedynie informacją o krótkoterminowych skutkach blokad w kryzysie COVID-19. Najbliższe tygodnie i miesiące powiedzą nam więcej o średnio- i długoterminowych skutkach szwedzkiej strategii oraz o tym, czy kraj ten poradzi sobie z kryzysem inaczej gospodarczo niż jego sąsiedzi.